W kamienicy okręcie u zbiegu Kieleckiej i Madalińskiego na Mokotowie mieszkał żeglarz, tyle że powietrzny. Tutaj też Stanisław Herbst napisał pionierską książkę o ulicy Marszałkowskiej.
Niezwykły dom sprawia wrażenie wycieczkowca pływającego po Wiśle i jakimś cudem zacumowanego na narożniku ulic. Zamiast fal otacza go gąszcz drzew. Dom, powstały w latach 1936-37, zaprojektowali Tadeusz Dowbor i Jan Kukulski, a jego właścicielem był Karol hr Pusłowski.
Budynek schowany od ulicy za ogrodzeniem z siatki, otoczony drzewami, ma w sobie aurę jakiejś tajemniczości. To, co unikatowe w jego architekturze zewnętrznej, rzuca się w oczy od razu, gdy stoimy na narożniku Kieleckiej i Madalińskiego. A jednak ów rzeźbiarski, „okrętowy” narożnik o zaokrąglonych, ceglanych ścianach, półokrągłych, długich balkonach – pokładach i kominie wysmukłym niczym w parowcu wprowadzają w błąd. Od strony podwórka budynek jest zupełnie zwyczajny. Także jego wnętrza nie mają nic wspólnego z projektowanymi z rozmachem wnętrzami przedwojennych transatlantyków. Są skromne, z wejściami z dwóch standardowych, oszczędnie wykończonych i ciasnych klatek schodowych zlokalizowanych od strony podwórka.
Jest to jednak architektura pełna elegancji, gdzie partie obłożone wiśniową cegłą klinkierową kontrastują z partiami tynkowanymi, o rysunku w tynku imitującym prostokątne płyty kamienne. Całość składa się z dwóch dostawionych do siebie skrzydeł. Krótszego i niższego od Madalińskiego i dłuższego od Kieleckiej.
Jak już wspomniałem, w domu okręcie mieszkał żeglarz przestworzy Aleksander Onoszko. Należał do grona znanych pilotów. Przed wrześniem 1939 r. pracował w Polskich Liniach Lotniczych „Lot”, pilotując samoloty Lockheed L-10 Electra oraz Fokker F VII. Jednak już wcześniej wsławił się w Szwecji, prezentując w powietrzu możliwości samolotu RWD-13.
Urodził się w 1910 r. w Chełmie Lubelskim. Dwadzieścia lat później ukończył kurs pilotażu na Obozie Przysposobienia Wojskowego Lotniczego, później zaś Szkołę Podchorążych Lotnictwa. Wreszcie w 1933 r. powołano go na inspektora warszawskiego oddziału Ligii Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. Do Szwecji na RWD-13 dotarł w charakterze pilota oblatywacza Doświadczalnych Warsztatów Lotniczych. Jednak w ostatnich latach przed wybuchem wojny swoją karierę kontynuował w lotnictwie cywilnym. Po wybuchu drugiej wojny przez Węgry dotarł do Francji i Anglii. Latał tam na samolotach bojowych w polskim 304 dywizjonie bombowym „Ziemi Śląskiej”. Po wojnie nie wrócił już do Polski i osiedlił się w Kanadzie, gdzie zmarł w 1994 r.
Sąsiadem Aleksandra Onoszki był inżynier Eustachy Gutkowski. Przed 1939 r. w domu przy Kieleckiej bywał jednak dość rzadko. Pracował bowiem w Centralnym Okręgu Przemysłowym, który obok Gdyni był największą inwestycją infrastrukturalną i przemysłową II RP. Eustachy Gutkowski był m.in. pierwszym prezesem założonego w 1935 r. radomskiego Oddziału Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich. Był to oddział ważny z racji pozycji, jaką Radom zajmował w COP-ie. Od roku 1936 do 1938 pełnił też funkcję Dyrektora Naczelnego Państwowej Fabryki Uzbrojenia w Skarżysku-Kamiennej, zaś w ostatnich miesiącach przed wybuchem wojny kierował budowaną wówczas Fabryką Amunicji w Kraśniku.
Przedstawicielem nauk humanistycznych wśród ówczesnych mieszkańców kamienicy był znakomity historyk, dr Stanisław Herbst. Mieszkając przy Kieleckiej pracował m.in. nad swoją pionierską monografią ulicy Marszałkowskiej. Przed wojną pomyślana była ona jako jego praca habilitacyjna. Pracę nad jej pisaniem kontynuował w czasie okupacji. Po wybuchu powstania maszynopis nieukończonej jeszcze historii Marszałkowskiej Herbst złożył w piwnicy domu. Gdy po wojnie powrócił do Warszawy, kamienicę, w której mieszkał zastał spaloną. Na szczęście okazało się, że rękopis przetrwał. Ukończony, doczekał się wydania w czerwcu 1949 r. Od tego czasu książka Herbsta o ulicy Marszałkowskiej była już dwukrotnie wznawiana. Po raz ostatni w 1998 r. przez wydawnictwo „Veda”. Wiele lat po śmierci autora wzbogacona wtedy została o nowy rozdział poświęcony dziejom ulicy w latach międzywojennych, napisanym przez Jarka Zielińskiego.
