Kawiarnia Hotelu Bristol jeszcze niedawno reklamowała się jako wiedeńska. Dziś jej wnętrze wystrojem bardziej przypomina pseudostylowe lokale w przedmiejskich motelach lub wiejskich domach weselnych.
Gdy przed kilkoma miesiącami kawiarnię hotelową zamknięto i przystąpiono do jej remontu nie przypuszczałem, że skończy się on pozbawieniem wnętrza jego dotychczasowego uroku.
Kawiarnia, tak jak i wnętrza samego hotelu Bristol, swój „wiedeński” kształt otrzymała w wyniku trwającego wiele lat remontu zakończonego w 1993 r. Wtedy to starano się przywrócić dawny, secesyjny nastrój wnętrz budynku, podobny do tego, jaki na początku XX w. nadał im Otto Wagner Junior.
Projekt nowej aranżacji sporządził wtedy Ivan Zelenka z Wiednia. Nie rekonstruował dosłownie pierwotnego wystroju secesyjnych wnętrz hotelowym, ale raczej przywracał ich secesyjny klimat. Zrobił to z dużym wyczuciem, nawiązując do wiedeńskiej secesji.
W kawiarni wiedeńskość polegała na prostocie wnętrza oraz m.in. wprowadzeniu charakterystycznego, geometrycznego fryzu w postaci obiegającego wnętrze pasa kwadratowych kafli o trzech kolorach. Z tych samych kafli wykonano posadzkę. Do tego proste, skromne meble i równie bezpretensjonalne, tapicerowane kanapy.
Po remoncie wnętrze na pozór jest podobne, ale wystarczyło kilka zabiegów, by pozbawić je wiedeńskiego nastroju. Po pierwsze, nie wiadomo po co zlikwidowano fryz z kafli. Po drugie, wymieniono krzesła i kanapy. Poprzednie były takie, jakie powinny się znaleźć w wielkomiejskiej kawiarni o blisko 120-letniej historii, choć oczywiście najlepsze byłyby klasyczne thonety. Te nowe są owszem odpowiednie – ale dla wiejskiego domu weselnego, nie zaś najbardziej eleganckiego hotelu stolicy!
Nie wiem i nie chcę wiedzieć, kto zaprojektował przebudowę, kto zadecydował o usunięciu „wiedeńskiego” fryzu z kafli i wymianie krzeseł. Jedno jest pewne. Autor, czy też autorzy przebudowy nie mają pojęcia o tym, czym jest secesja i na czym poległa wyjątkowość wnętrz hotelu Bristol. Brak im za grosz estetycznego wyczucia, tak jak zabrakło go przed kilkunastu laty właścicielom i projektantom kilku konstancińskich willi, które miały secesyjny detal w postaci kafelków, usunięty w trakcie różnych pseudorestauracji.
W Bristolu odtworzone na początku lat 90. XX w. secesyjne wnętrze zostało teraz bezmyślnie zniszczone. Był Wiedeń! Jest estetyczna postsowietia. Na kawę do kawiarni do Bristolu na pewno więcej już nie przyjdę!
