Wystarczyło kilka dni, by z pejzażu ulicy Towarowej po ponad czterdziestu latach istnienia znikł budynek rozdzielni.
Znajduje się tu, należąca obecnie do „RWE Stoen”, stacja transformująca napięcie z poziomu 220kV na niższe (110kV i 15kV). W ciągu kilkunastu miesięcy starą rozdzielnię zastąpił nowy obiekt usytuowany w głębi posesji od strony Kolejowej i wyposażony w nowe urządzenia. Stary budynek stał się niepotrzebny i po demontażu urządzeń przystąpiono do jego rozbiórki. Nie wyróżniałby się niczym pośród typowej architektury przemysłowej lat 70. XX w., gdyby nie „mozaika”.
W epoce Gierka, gdy powstał, oglądałem go niemal codziennie z okna autobusu 163, którym z Mokotowa jeździłem do liceum przy ul. Rogalińskiej na Woli. A ponieważ szkoły nie lubiłem, budynek ten zawsze jakoś źle mi się kojarzył. Zaledwie dwa przystanki od niego była już szkoła, do której nie zawsze miałem ochotę dotrzeć. W dodatku te dwa przystanki od dworca Ochota na ulicę Kasprzaka autobus zwykle przejeżdżał najbardziej zapchany.
Rozdzielnia o lekkiej, żelbetowej, prefabrykowanej konstrukcji słupowej zwracała uwagę elewacjami bocznymi. Tworzyły je pasy wypełnionych matowym szkłem okien i równie wąskie pasy prefabrykowanych ścian wyłożonych od zewnątrz białą, ceramiczną stłuczką z talerzyków czy też kubków. Był to rodzaj mozaiki-nie mozaiki. Paweł Giergoń w książce „Mozaika warszawska” o rozdzielni nie wspomina ani słowem, co może oznaczać, że wylepionych stłuczką elewacji za mozaikę nie uznał.
Swoistą pamiątką po latach 90. XX w., czy też pierwszych latach naszego stulecia była widniejąca do samego końca na elewacji reklama Hali Polskiej. Dawno zapomniana niemiłosiernie wyblakła, ale nikt jej nie zdejmował. Hala Polska była targowiskiem urządzonym bodajże po częściowej likwidacji bazarowych bud przed Pałacem Kultury i Nauki. Mieściła się w jednej z hal fabrycznych po byłych Zakładach Maszyn Budowlanych im. Ludwika Waryńskiego. Dość pokraczna reklama na rozdzielni wskazywała, gdzie znajduje się nowe targowisko. Jednak, jak sobie przypominam, docierał tam mało kto. Do najbliższych domów mieszkalnych było daleko, a okolica, dziś podlegająca głębokiej metamorfozie, była w tym czasie obszarem pełnym opuszczonych budynków pofabrycznych. Bezludnym i po zmroku mało przyjaznym.
Dziś w miejscu hal Waryńskiego wznoszą się bloki mieszkalne osiedla „XIX Dzielnica”. Po rozbiórce rozdzielni pozostał pusty fragment działki od Towarowej oraz jeszcze jeden opuszczony już budynek. I on czeka na swoją kolej.
